Laval Eerste Missionaris

Jacques Laval werd geboren in Croth, Normandië in Frankrijk op 18 september 1803. Zijn vader was een rijke landeigenaar. Van kind af aan wilde Jacques dokter worden of priester. Op 14 jarige leeftijd ging hij bij zijn oom wonen, een priester. Deze oom was een oud-leraar van het seminarie en gebruikte zijn vrije tijd om jonge jongens voor te bereiden voor het college of het seminarie. Drie jaar later ging Jacques naar het college/seminarie van Evreux. Hier kreeg hij echter heimwee en keerde terug naar het ouderlijk huis.

Jacques’ vader moest van dit soort zwakheden weinig hebben: "Zo, je wordt dus draaierig van Latijn. Ik zal je iets geven waarmee je je armen kunt laten draaien in hun kommen" Dit betekende dat Jacques vol aan de slag moest op de boerderij. De opvoedingsmethode van Jacques’ vader moet hebben gewerkt, want Jacques vroeg om weer terug te mogen naar zijn studies. Om te verhinderen dat hij weer snel terug zou komen mocht hij niet terugkeren naar Evreux, maar zijn vader stuurde hem naar het college St. Stanislaus in Parijs. Daar ontving hij het baccalaureaat in 1825.

Hoe nu verder? Jacques aarzelde nog steeds tussen priester worden of dokter. Hij koos uiteindelijk voor dokter. Hij studeerde af op een thesis over reumatiek. Daarna ging hij terug naar Normandië, waar hij een praktijk begon in St. André. Hij werd erg populair, vooral onder de armen. Hij vergat nl. altijd de rekening te presenteren.

Jacques was steeds een praktizerend katholiek gebleven. Toch begon hij zich op den duur te schamen dat hij de enige intellectueel was die nog naar de kerk ging. Hij begon zich meer te interesseren voor uniformen, paarden, dansen en party’s. Het lukte hem echter niet de godsdienst uit zich te bannen. In 1835 werd hij weer praktizerend. Zijn terugkeer tot het geloof werd zelfs zo radicaal dat hij eind 1835 zijn intrede deed in het seminarie van St. Sulpice. Hij raakte daar bevriend met Frédéric Le Vavasseur, Eugène Tisserant en François Libermann. Ook Laval wilde missionaris worden net als zij, maar keerde na zijn wijding toch weer terug naar Normandië.

In 1840 hoorde hij van de stichting van de Congregatie van het H. Hart van Maria. Dat was de gelegenheid waar hij al zo lang op wachtte. Hij meldde zich aan en begin 1841 ontving hij het bericht dat hij zich gereed moest houden om met Mgr. Collier, de nieuwe Apostolisch Vicaris van Mauritius te vertrekken. Zij vertrokken in mei 1841.

Hun schip arriveerde in Mauritius op 14 september 1841. Laval trof een bevolking met 60.000 pas bevrijde slaven. Niemand was op de bevrijding voorbereid. Het gevolg was dat de criminaliteit enorm steeg.

Begin 1842 begon Laval zijn werk. Eerst leerde hij de taal van de bevrijde slaven, het Creools. Het bleek al snel dat het onbegonnen werk was alles zelf te doen en dus kwam hij op het idee catechisten te vormen die dan rondtrokken voor het werk van evangelisatie. Laval bleef in Port Louis. Hij was daar de eerste die een aparte H. Mis opdroeg voor de bevrijde slaven. Deze moesten tot dan toe de vieringen bijwonen bijeengepakt in een klein hoekje van de kerk. De ex-slaven begonnen te begrijpen dat hij hun vriend was.

Dit betekende een gevaar voor het Engelse bestuur; een Franse priester met invloed! Het gevolg was dat er op Mauritius geen andere priesters meer werden toegelaten. Valse beschuldigingen gingen rond. Laval werd in hinderlagen gelokt. Hij werd zelfs mishandeld, enz. enz. Toch trok hij steeds meer mensen aan, zelfs in die mate dat zowel Collier als Laval zich zorgen maakten over hoe het verder moest.

Gelukkig kreeg in 1849 weer een priester verlof Mauritius binnen te komen. Spoedig daarna kwamen ook twee confraters van de mislukte missie in Australië in Mauritius aan.

Het werd toch allemaal teveel voor Laval. In 1856, 1857 en opnieuw in 1858 had hij zware hartaanvallen gehad. Hij moest het kalm aan doen. In 1859 deed hij nog zijn eeuwige kloostergeloften. Hij stierf op 9 september 1864.

Nog altijd wordt zijn graf bezocht door duizenden pelgrims, katholieken, islamieten en hindoes. Hij is het symbool van de eenheid op Mauritius.

Jacques Laval is zalig verklaard op 29 April 1979.